วันพุธที่ 26 สิงหาคม พ.ศ. 2552

ช่วยม่ายด้ายยยย


ทยอยย้ายไปบล๊อคใหม่ครับ

2 ความคิดเห็น:

  1. สมัยเรียนมัธยม ผมไม่ใช่เด็กเรียน ออกไปในทางสังสรรค์และการกีฬาด้วยซ้ำไป ห้องสมุดเป็นสถานที่ ๆ ใช้ตากแอร์หลังเล่นบอลเสร็จ ไม่เช่่นนั้นก็มาหาความสำราญกับสตาร์ซอกเกอร์ (สมัยโน้นยังพี่ย.โย่งไม่ใช่คุณอาบิ๊กจ๊ะของหลาน ๆ สมัยนี้) บ่อยครั้งก็ใช้เป็นหลุมหลบภัยเวลาโดดเรียน ครูบรรณารักษ์ผมก็อย่างใจดี ไม่ว่าอะไร มิหนำซ้ำชอบมาชวนถามโน้นถามนี่ เมื่อรู้สึกปลอดภัยและอุ่นใจ ครูก็เริ่มหาโน้นหานี่ แนะนำเรื่องนั้นเรื่องนี้ให้ลองอ่าน ทำไปทำมาก็คุ้นชินผูกพันกับห้องสมุด ยังจำได้ไม่ลืมที่ครูผมแนะนำไว้ว่า "ปัญหาทุกเรื่องที่เธอเจอ มีคนเขียนไว้หมดแล้ว ขึ้นอยู่กับจะหาเจอหรือไม่เท่านั้น" ด้วยเหตุนี้กระมัง ทำให้ผมมีความรู้สึกที่ดีต่ออาชีพงานบรรณารักษ์ และผมเชื่อว่าห้องสมุดจะมีชีวิตได้อยู่ที่คน ไม่จำกัดว่าจะเป็นห้องแคบ ๆ เก่า ๆ หนังสือมีน้อย หรือ ไม่ทันสมัยไฮเทค หากเพียงห้องสมุดที่งดงามนั้นต้องมีคนที่เข้าใจและมีจิตวิญญาณของนักบรรณารักษ์อย่างที่คุณ bankher ว่าไว้ มิใช่เพียงคนจัดเรียงหนังสือขึ้นชั้นหรือแยกหนังสือเป็นเท่านั้น

    ขอบคุณคุณ bankher ที่ทำให้ชวนคิดถึงความหลังกับความรู้สึกดี ๆ

    ตอบลบ
  2. โอ้โห!
    นัดตี 5 ออก 8 โมง บ้าไปแล้ว
    ท่านคณะบดีอ่านสตาร์ซอกเกอร์ด้วย
    เคยได้เตะฟุตซอลกับอาจารย์ ถือเป็นเกียรติอย่างมาก ^_^

    ตอบลบ